Красная луна?

Вчера ночью, я шёл на длинную прогулку у моря. Я погулял по променаду, перешёл старый мост, и продолжил к другой части города. У этой части города не много ресторанов и баров, и это тише и лучше для ночной прогулки. После прогулки около двадцати минут, я выбрался на маленький камень у моря. Там я сел под сосной, и посмотрел на огни города на другой сторону. Всё было нормально, но в какой-то момент я заметил что-то ярко-красно в горах за городом."Вспихнул ли пожар?", подумал я. Но потом медленно-медленно странный объект встал высоко, и я понял что это было только луна. Одна темно-красная луна. Возможно это имел в виду, что солнце на другое полушарие было выровненное луной на наш полушарие. В старые времена, такое зрелище было бы плохом предзнаменованием. Но сейчас это было хорошие предзнаменование, потому что по крайней мере это не было пожар, как я подумал вначале. Пока луна вставал выше, её цвет тоже изменял к серебристым. Я был немного разочарован, потому что я хотел посмотреть ту темно-красную луну еще немного.

Yesterday night, I went for a long walk next to the sea. I walked along the promenade, crossed over the old bridge, and continued towards the other part of the city. There are not many bars and restaurants in that part of the city, so it is quieter and better for night walks. After walking for about twenty minutes, I reached a small rock next to the sea. There I sat under a pine tree, and looked at the city lights on the other side. Everything was normal, until at some point, I noticed something bright-red in the mountains behind the city. "Did a wildfire break out?", I thought. But then the strange object slowly rose high, and I understood that it was just the moon. A deep-red moon. Maybe this meant that the sun on the other hemisphere was aligned to the moon on our hemisphere. In old times, such a sight could've been a bad omen. But now it was a good omen, because at least it was no wildfire as I thought. As the moon rose higher, its colour also changed towards a silvery tone. I was a bit disappointed, because I wanted to watch that deep-red moon a bit more. ------------ Εχθές το βράδυ πήγα για έναν μεγάλο περίπατο δίπλα στη θάλασσα. Περπάτησα δίπλα στην παραλιακή, πέρασα την παλιά γέφυρα, και συνέχισα προς την άλλη πλευρά της πόλης. Στην άλλη πλευρά δεν έχει πολλά εστιατόρια και μπαρ, κι έτσι είναι πιο ήσυχα και καλύτερα για βραδυνούς περιπάτους. Αφού περπάτησα για περίπου είκοσι λεπτά, έφτασα σε έναν μικρό βράχο δίπλα στη θάλασσα. Εκεί κάθησα κάτω από ένα πεύκο και κοίταξα τα φώτα της πόλης στην άλλη πλευρά. Όλα φαίνονταν ήρεμα, μέχρι που κάποια στιγμή πρόσεξα κάτι κόκκινο να φωσφορίζει στα βουνά πίσω από την πόλη. «Ξέσπασε καμιά πυρκαγιά;» σκέφτηκα. Αμέσως όμως το περίεργο αντικείμενο άρχισε να βγαίνει ψηλά, μέχρι που κατάλαβα ότι ήταν απλώς το φεγγάρι. Ένα βαθυκόκκινο φεγγάρι. Μάλλον αυτό σήμαινε πως ο ήλιος στο άλλο ημισφαίριο ήταν ευθυγραμμισμένος με το φεγγάρι στο δικό μας ημισφαίριο. Τα παλιά χρόνια, ένα τέτοιο θέαμα μπορεί να θεωρούνταν κακός οιωνός. Τώρα όμως ήταν καλός οιωνός, γιατί τουλάχιστον δεν ήτανε κάποια πυρκαγιά όπως νόμισα στην αρχή. Όπως το φεγγάρι ανέτειλλε ψηλότερα, έτσι και το χρώμα του άλλαξε προς το ασημί. Ένιωσα λίγο απογοητευμένος, γιατί ήθελα να θαυμάσω εκείνο το κόκκινο φεγγάρι άλλο λίγο.