Аида Мицуо

Если бы мне прислошь сказать то, что вляло мне больше всего в последние годы, я бы сказал поэму Аида Мицуо «Укеми - Обучение проигрывать». Я услышал эту поему много лет назад в событии о японской поэзии, в Афинах. В дзюдо, «укеми» - серия техник которыми кто-то может падать на пол безопасно. Потому что в дзюдо используются техники чтобы нарушить равновесие противника и заставать ему падать, знать, как падать без травм - очень важен. Но в поэме Аида Мицуо, концепция укеми ходит немного дальше. В поэме говорится что, не только в дзюдо, а в жизни тоже, разы когда проигрываем много больше, чем разы когда побеждаем. Но если мы научимся не бояться поражения и примем это как часть жизни, то сможем снова встать на ноги, неважно сколько раз падаем. Это сообщение поэмы. Эта поэма мне очень впечатлила когда я услышал эту в первый раз, семь лет назад. На самом деле, эта поэма заставила меня начинать дзюдо тоже. С тех пор я упал и проиграл много раз, как в дзюдо так и в жизни. И каждый раз когда я проигрывал, мне было болевое и расдражающий как в первый раз. Однако, встать снова на ноги стало легче каждым разом.

If I had to say what influenced me the most in the last few years, I would say it's "Ukemi - Learning how to lose", a poem by Aida Mitsuo. I first heard this poem many years ago, at an event about Japanese poetry, in Athens. In Judo, "ukemi" is a series of techniques with which one can fall on the floor safely. Because Judo uses techniques that break an opponent's balance and drop him to the ground, knowing how to fall down without getting injured is very important. However, in Aida Mitsuo's poem, the concept of "ukemi" goes a little further. In the poem it is said that, not only in Judo, but also in life, the times we lose are far more than the times we win. But if we learn not to be afraid of defeat and accept it as part of life, then we can get back on our feet no matter how many times we fall. That is the message of the poem, more or less. This poem had made an enormous impression to me when I first heard it, seven years ago. Actually, this poem gave me the incentive to start judo as well. Ever since then I've fallen and I've lost many times, both in judo and in life. And every time I lost was just as painful and frustrating as the first time. However, getting back on my feet became easier with each time. -------- Αν έπρεπε να πω τι με έχει επειρεάσει περισσότερο τα τελευταία χρόνια, θα έλεγα το ποίημα του Άιντα Μίτσουο «Ουκέμι - Η τέχνη του να χάνεις». Άκουσα αυτό το ποίημα πριν πολλά χρόνια, σε μια εκδήλωση για την Ιαπωνική ποίηση, στην Αθήνα. Στο τζούντο, το «ουκέμι» αφορά μια σειρά από τεχνικές χάρη στις οποίες μπορεί κανείς να πέσει στο έδαφος με ασφάλεια. Επειδή το τζούντο χρησιμοποιεί τεχνικές που σπάνε την ισορροπία του αντιπάλου και τον ρίχνουν κάτω, το να ξέρει κανείς πώς να πέφτει κάτω χωρίς να τραυματίζεται είναι πολύ σημαντικό. Παρ'ολ'αυτά, στο ποίημα του Άιντα Μίτσουο, η έννοια του «ουκέμι» πάει λίγο παραπέρα. Το ποίημα λέει ότι, όχι μόνο στο τζούντο, αλλά και στη ζωή γενικότερα, οι φορές που χάνουμε είναι πολύ περισσότερες από τις φορές που κερδίζουμε. Αλλά αν μάθουμε να μη φοβόμαστε την αποτυχία και να τη δεχτούμε σαν μέρος της ζωής, τότε θα μπορούμε να σηκωνόμαστε ξανά στα πόδια μας όσες φορές και να αποτύχουμε. Αυτό είναι το μήνυμα του ποιήματος πάνω-κάτω. Αυτό το ποίημα μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση όταν το πρωτοάκουσα, πριν εφτά χρόνια. Βασικά, αυτό το ποίημα ήταν και ο λόγος που ξεκίνησα τζούντο. Από τότε έχω πέσει και έχω χάσει άπειρες φορές, τόσο στο τζούντο όσο και στη ζωή γενικότερα. Και κάθε φορά που έχανα πόναγε όπως ακριβώς και η πρώτη φορά. Παρ' όλ' αυτά, το να σηκώνομαι ξανά στα πόδια μου γινόταν όλο και ευκολότερο με κάθε φορά.