写真の裏のやつ

先ほど、ある友人がボクのプロフィール写真について聞きました。 「プロフィールの写真はどのキャラクターなの?」 何から始めましょうか。 これは、15年以上前によく描いていたキャラクターです。大学のころ、卒業する他には、いつか自分の漫画を作りたい夢も抱いていました。写真のキャラクターは、ボクの漫画の主人公のはずでした。その時サイバーパンクというジャンルと軍事をテーマとする小説をよく読んでいたので、写真の人を蛮人コナンのような、放浪している傭兵のようなキャラクターにして、こういうサイエンス・フィクションの舞台にぶち込みたいと思っていました。実は銃撃戦のシーンと気の利いたセリフを入れる言い訳を探していただけです（笑）。気がついたら、このキャラクターと彼の話を僕自身の経験を基に書き始めて、友達に「また自分自身を描いているの?」と言われたこともありました。のちに小説家が皆こうしていると知りました(大笑)。 あいにく、たとえアクションと哀愁のシーンを描くのが好きだったとしても、筋の通る話を書くことが下手だったから、望み通りの漫画を作ることができませんでした。18年ほど前に、このキャラクターが出演した八、九枚のページの短いストーリーで地元の漫画大会に参加したこともありました。それ以来絵を描くことを訓練する時間が少なくなって、描いていたものに不満で、諦めました。それでもこのキャラクターを描き続けて、大学の友達もこいつになれてきました。いつも「この漫画をぜったいに作らなきゃ」と言ったり応援してくれた友人も一人いました。 このところ、まだ時々このキャラクターのラフスケッチをしたり、ストーリの下書きを　書いていますが、ちゃんと漫画を作ってみたことがありません。これはすべて青春の憧れのままなのかもしれませんが、今でも、またやってみたいと思うことがあります。

A while ago, a friend asked me about my profile picture. "Who's the character in your profile picture?" Well, where should I start from. This is a character that I used to draw, more than 15 years ago. In my university days, apart from graduating, I also dreamed of making my own comic someday. The character in the picture was supposed to be the protagonist of my comic. In those days I used to read a lot of cyberpunk and military-themed fiction, so I wanted to create a wandering mercenary character, pretty much like Conan the Barbarian, and throw him inside such a science-fiction setting. The truth is, I was just looking for an excuse to have gunfights and witty dialogue.^^ Before I knew it, I started writing this character and his stories based on my own experiences, and my friends even told me "Are you still drawing yourself?". Then I learned that most fiction writers actually do that.^^ Unfortunately, no matter how much I liked drawing action scenes and dramatic scenes, I was really bad at writing consistent stories, and couldn't produce a comic like I wanted to. About 18 years ago, I had even taken part in a local comic competition with an 8, 9-page story starring this character. Ever since then I had little time to practice drawing, I was dissatisfied with the results, and I gave up. However, I kept drawing this character, and some friends from university had even grown used to him. There was a friend who even rooted for me and said "You really have to make that comic, someday". These days, I still draw sketches of this character and write story drafts from time to time, but I haven't tried to start a comic properly. This might all remain just a dream of youth, but even now, I still dream of giving it a try. ------------ Πριν μερικές μέρες, μια φιλενάδα με ρώτησε για την εικόνα του προφίλ μου. «Ποιός είναι ο τύπος στη φωτογραφία σου;» Χμ, από πού να ξεκινήσω. Ο τύπος στη φωτογραφία είναι ένας χαρακτήρας που συνήθιζα να ζωγραφίζω πριν πάνω από 15 χρόνια. Όταν ήμουν φοιτητής, πέρα από το να πάρω το πτυχίο, ονειρευόμουν επίσης να φτιάξω μια μέρα το δικό μου κόμικ. Ο χαρακτήρας της εικόνας υποτίθεται ότι θα ήταν ο πρωταγωνιστής του κόμικ μου. Εκείνον τον καιρό διάβαζα πολλή επιστημονική φαντασία με στρατιωτική και κυβερνοπανκ θεματολογία, και ήθελα να δημιουργήσω έναν περιπλανώμενο μισθοφόρο σαν τον Κόναν τον Βάρβαρο, αλλά σε ένα τέτοιο σκηνικό επιστημονικής φαντασίας. Στην ουσία έψαχνα μια δικαιολογία για να έχω σκηνές με πιστολίδι και έξυπνες ατάκες.^^ Πριν το καταλάβω είχα αρχίσει να γράφω τον συγκεκριμένο χαρακτήρα και τις ιστορίες του βασιζόμενος σε δικές μου εμπειρίες. Μέχρι και οι φίλοι μου μου έλεγαν «Πάλι τον εαυτό σου ζωγραφίζεις ρε;». Μετά έμαθα πως όλοι οι καλλιτέχνες το ίδιο κάνουν. Δυστυχώς, όσο κι αν μου άρεσε να σχεδιάζω σκηνές με δράση και δράμα, δεν ήμουν καλός στο να γράφω ιστορίες με συνοχή, και δεν μπόρεσα να βγάλω ποτέ ένα κόμικ όπως το ονειρευόμουν. Πριν περίπου 18 χρόνια είχα πάρει μέρος και σε έναν διαγωνισμό κόμικ, με μια ιστορία 8-9 σελίδων και με πρωταγωνιστή τον συγκεκριμένο χαρακτήρα. Από τότε δεν είχα πολύ χρόνο να εξασκηθώ στο σχέδιο, απογοητευόμουν με τα αποτελέσματα, και τα παράτησα. Παρ'ολ'αυτά συνέχισα να ζωγραφίζω τον συγκεκριμένο χαρακτήρα, και κάποιοι συμφοιτητές μου τον συνήθισαν κιόλας. Θυμάμαι έναν φίλο από τότε που συνεχώς με στήριζε και μου έλεγε «αυτό το κόμικ πρέπει οπωσδήποτε να το φτιάξεις μια μέρα». Αυτές τις μέρες κάνω ακόμα πρόχειρα σχέδια του συγκεκριμένου χαρακτήρα και γράφω πρόχειρα ιστοριών, αλλά ακόμα δεν έχω καθήσει στα σοβαρά να φτιάξω το κόμικ. Μπορεί να μείνει για πάντα ένα όνειρο των νεανικών μου χρόνων, αλλά ακόμα έρχονται φορές που το σκέφτομαι να το προσπαθήσω ξανά.